1 - 4

Πολυμερως και πολυτροπως παλαι ο ΘΥ λαλησας τοις πατρασιν ημων εν τοις προφηταις επ’ εσχατου των ημερων τουτων ελαλησεν ημιν εν υιω, ον εθηκεν κληρονομον παντων, δι’ ου εποιησεν τους αιωνας· ος ων απαυγασμα της δοξης και χαρακτηρ της υποστασεως αυτου, φερων τε τα παντα τω ρηματι της δυναμεως δι’ αυτου, καθαρισμον αμαρτιων ποιησαμενος εκαθισεν εν δεξια της μεγαλωσυνης εν υψηλοις, τοσουτων κρειττων γενομενος των αγγελων οσω διαφορωτερον παρ’ αυτους κεκληρονομηκεν ονομα. Τινι γαρ ειπεν ποτε των αγγελων·

ΥΙΣ μου ει συ,
εγω σημερον γεγεννηκα σε;

5

και παλιν·

εγω εσομαι αυτω εις πατερα,
και αυτος εσται μοι εις ΥΝ;

οταν δε παλιν εισαγαγη τον πρωτοτοκον εις την οικουμενην, λεγει·

6

και προσκυνησατωσαν αυτω παντες αγγελοι ΘΥ.

και προς μεν τους αγγελους λεγει·

7

ο ποιων τους αγγελους αυτου ΠΝΑ
και τους λειτουργους αυτου πυρος φλογα,

προς δε τον ΥΝ·

8 - 9

ο θρονος σου ο ΘΣ εις τον αιωνα του αιωνος,
και η ραβδος της ευθυτητος ραβδος της βασιλειας αυτου.
ηγαπησας δικαιοσυνην και εμισησας ανομιαν·
δια τουτο εχρισεν σε ο ΘΣ ο ΘΣ σου
ελαιον αγαλλιασεως παρα τους μετοχους σου.

και·

10 - 12

συ κατ’ αρχας, ΚΕ, την γην εθεμελιωσας,
και εργα των χειρων σου εισιν οι ουρανοι·
αυτοι απολουνται, συ δε διαμενεις,
και παντες ως ιματιον παλαιωθησονται,
και ωσει περιβολαιον ελιξεις αυτους,
ως ιματιον και αλλαγησονται·
συ δε ο αυτος ει και τα ετη σου ουκ εκλειψουσιν.

προς τινα δε των αγγελων ειρηκεν ποτε·

13

καθου εκ δεξιων μου,
εως αν θω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου;

14

ουχι παντες εισιν λειτουργικα ΠΝΑ εις διακονιαν αποστελλομενα δια τους μελλοντας κληρονομειν σωτηριαν;

1 - 5

Δια τουτο δει περισσοτερως προσεχειν ημας τοις ακουσθεισιν, μηποτε παραρυωμεν. ει γαρ ο δι’ αγγελων λαληθεις λογος εγενετο βεβαιος και πασα παραβασις και παρακοη ελαβεν ενδικον μισθαποδοσιαν, πως ημεις εκφευξωμεθα τηλικαυτης αμελησαντες σωτηριας, ητις αρχην λαβουσα λαλεισθαι δια του ΚΥ υπο των ακουσαντων εις ημας εβεβαιωθη, συνεπιμαρτυρουντος του ΘΥ σημειοις τε και τερασιν και ποικιλαις δυναμεσιν και ΠΝΣ αγιου μερισμοις κατα την αυτου θελησιν; Ου γαρ αγγελοις υπεταξεν την οικουμενην την μελλουσαν, περι ης λαλουμεν. διεμαρτυρατο δε που τις λεγων·

6 - 7

τι εστιν ανθρωπος οτι μιμνησκη αυτου,
η ΥΙΣ ανθρωπου οτι επισκεπτη αυτον;
ηλαττωσας αυτον βραχυ τι παρ’ αγγελους,
δοξη και τιμη εστεφανωσας αυτον,
παντα υπεταξας υποκατω των ποδων αυτου.

8

εν τω γαρ υποταξαι ουδεν αυτω αφηκεν ανυποτακτον. Νυν δε ουπω ορωμεν αυτω παντα υποτεταγμενα·

9 - 11

τον δε βραχυ τι παρ’ αγγελους ηλαττωμενον βλεπομεν ΙΗΝ δια το παθημα του θανατου δοξη και τιμη εστεφανωμενον, οπως χαριτι ΘΥ υπερ παντος γευσηται θανατου. Επρεπεν γαρ αυτω, δι’ ον τα παντα και δι’ ου τα παντα, πολλους υιους εις δοξαν αγαγοντα τον αρχηγον της σωτηριας αυτων δια παθηματων τελειωσαι. ο τε γαρ αγιαζων και οι αγιαζομενοι εξ ενος παντες· δι’ ην αιτιαν ουκ επαισχυνεται αδελφους αυτους καλειν λεγων·

12

απαγγελω το ονομα σου τοις αδελφοις μου,
εν μεσω εκκλησιας υμνησω σε,

και παλιν·

εγω εσομαι πεποιθως επ’ αυτω,

13

και παλιν·

ιδου εγω και τα παιδια α μοι εδωκεν ο ΘΣ

14 - 18

Επει ουν τα παιδια κεκοινωνηκεν αιματος και σαρκος, και αυτος παραπλησιως μετεσχεν των αυτων, ινα δια του θανατου καταργηση τον το κρατος εχοντα του θανατου, τουτ’ εστιν τον διαβολον, και απαλλαξη τουτους, οσοι φοβω θανατου δια παντος του ζην ενοχοι ησαν δουλειας. ου γαρ δηπου αγγελων επιλαμβανεται αλλα σπερματος Αβρααμ επιλαμβανεται. οθεν ωφειλεν κατα παντα τοις αδελφοις ομοιωθηναι, ινα ελεημων γενηται και πιστος αρχιερευς τα προς τον ΘΝ εις το ιλασκεσθαι τας αμαρτιας του λαου. εν ω γαρ πεπονθεν αυτος πειρασθεις, δυναται τοις πειραζομενοις βοηθησαι.

1 - 6

Οθεν, αδελφοι αγιοι, κλησεως επουρανιου μετοχοι, κατανοησατε τον αποστολον και αρχιερεα της ομολογιας ημων ΙΗΝ, πιστον οντα τω ποιησαντι αυτον ως και Μωυσης εν τω οικω αυτου. πλειονος γαρ ουτος δοξης παρα Μωυσην ηξιωται, καθ’ οσον πλειονα τιμην εχει του οικου ο κατασκευασας αυτον· πας γαρ οικος κατασκευαζεται υπο τινος, ο δε παντα κατασκευασας ΘΣ. και Μωυσης μεν πιστος εν ολω τω οικω αυτου ως θεραπων εις μαρτυριον των λαληθησομενων, ΧΡΣ δε ως ΥΣ επι τον οικον αυτου· ου οικος εσμεν ημεις, εανπερ την παρρησιαν και το καυχημα της ελπιδος κατασχωμεν. Διο, καθως λεγει το ΠΝΑ το αγιον·

7 - 11

σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε,
μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω
κατα την ημεραν του πειρασμου εν τη ερημω,
ου επειρασαν οι πατερες υμων εν δοκιμασια
και ειδον τα εργα μου τεσσερακοντα ετη·
διο προσωχθισα τη γενεα ταυτη
και ειπον· αει πλανωνται τη καρδια,
αυτοι δε ουκ εγνωσαν τας οδους μου,
ως ωμοσα εν τη οργη μου·
ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου.

12 - 14

Βλεπετε, αδελφοι, μηποτε εσται εν τινι υμων καρδια πονηρα απιστιας εν τω αποστηναι απο ΘΥ ζωντος, αλλα παρακαλειτε εαυτους καθ’ εκαστην ημεραν, αχρις ου το σημερον καλειται, ινα μη σκληρυνθη τις εξ υμων απατη της αμαρτιας, μετοχοι γαρ του ΧΡΥ γεγοναμεν, εανπερ την αρχην της υποστασεως μεχρι τελους βεβαιαν κατασχωμεν, εν τω λεγεσθαι·

15

σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε,
μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω.

16 - 19

τινες γαρ ακουσαντες παρεπικραναν; αλλ’ ου παντες οι εξελθοντες εξ Αιγυπτου δια Μωυσεως; τισιν δε προσωχθισεν τεσσερακοντα ετη; ουχι τοις αμαρτησασιν, ων τα κωλα επεσεν εν τη ερημω; τισιν δε ωμοσεν μη εισελευσεσθαι εις την καταπαυσιν αυτου ει μη τοις απειθησασιν; και βλεπομεν οτι ουκ ηδυνηθησαν εισελθειν δι’ απιστιαν.

1 - 2

Φοβηθωμεν ουν, μηποτε καταλειπομενης επαγγελιας εισελθειν εις την καταπαυσιν αυτου δοκη τις εξ υμων υστερηκεναι. και γαρ εσμεν ευηγγελισμενοι καθαπερ κακεινοι· αλλ’ ουκ ωφελησεν ο λογος της ακοης εκεινους μη συνκεκερασμενους τη πιστει τοις ακουσασιν. Εισερχομεθα γαρ εις καταπαυσιν οι πιστευσαντες, καθως ειρηκεν·

3

ως ωμοσα εν τη οργη μου·
ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου,

και κατεπαυσεν ο ΘΣ εν τη ημερα τη εβδομη απο παντων των εργων αυτου

και εν τουτω παλιν·

5

ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου.

6

επει ουν απολειπεται τινας εισελθειν εις αυτην, και οι προτερον ευαγγελισθεντες ουκ εισηλθον δι’ απιστιαν, παλιν τινα οριζει ημεραν, σημερον, εν Δαυιδ λεγων μετα τοσουτον χρονον, καθως προειρηται·

7

σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε,
μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων.

8 - 10

ει γαρ αυτους ΙΗΣ κατεπαυσεν, ουκ αν περι αλλης ελαλει μετα ταυτα ημερας. αρα απολειπεται σαββατισμος τω λαω του ΘΥ. ο γαρ εισελθων εις την καταπαυσιν αυτου και αυτος κατεπαυσεν απο των εργων αυτου ωσπερ απο των ιδιων ο ΘΣ.

1 - 4

βοηθειαν. • Πας γαρ αρχιερευς εξ ανθρωπων λαμβανομενος υπερ ανθρωπων καθισταται προς τον ΘΝ, ινα προσφερη δωρα και θυσιας υπερ αμαρτιων, μετριοπαθειν δυναμενος τοις αγνοουσιν και πλανωμενοις, επει και αυτος περικειται ασθενειαν και δι’ αυτην οφειλει, καθως περι του λαου, ουτως και περι αυτου προσφερειν περι αμαρτιων. και ουχ εαυτω τις λαμβανει την τιμην αλλα καλουμενος υπο του ΘΥ καθωσπερ και Ααρων. Ουτως και ο ΙΗΣ ουχ εαυτον εδοξασεν γενηθηναι αρχιερεα αλλ’ ο λαλησας προς αυτον·

5

ΥΙΣ μου ει συ, εγω σημερον γεγεννηκα σε·

συ ει ιερευς εις τον αιωνα κατα την ταξιν Μελχισεδεκ,

7 - 10

ος εν ταις ημεραις της σαρκος αυτου δεησεις τε και ικετηριας προς τον δυναμενον σωζειν αυτον εκ θανατου μετα κραυγης ισχυρας και δακρυων προσενεγκας και εισακουσθεις απο της ευλαβειας, καιπερ ων ΥΣ, εμαθεν αφ’ ων επαθεν την υπακοην, και τελειωθεις εγενετο πασιν τοις υπακουουσιν αυτω αιτιος σωτηριας αιωνιου, προσαγορευθεις υπο του ΘΥ συ ει αρχιερευς κατα την ταξιν Μελχισεδεκ.

1 - 8

Διο αφεντες τον της αρχης του ΧΡΥ λογον επι την τελειοτητα φερωμεθα, μη παλιν θεμελιον καταβαλλομενοι μετανοιας απο νεκρων εργων και πιστεως επι ΘΝ, βαπτισμων διδαχηξν επιθεσεως τε χειρων, αναστασεως τε νεκρων και κριματος αιωνιου. και τουτο ποιησομεν, εανπερ επιτρεπη ο ΘΣ. Αδυνατον γαρ τους απαξ φωτισθεντας, γευσαμενους τε της δωρεας της επουρανιου και μετοχους γενηθεντας ΠΝΣ αγιου και καλον γευσαμενους ΘΥ ρηματος δυναμεις τε μελλοντος αιωνος και παραπεσοντας, παλιν ανακαινιζειν εις μετανοιαν, αναΣΤΡΕΣ εαυτοις τον ΥΙΝ του ΘΥ και παραδειγματιζοντας. γη γαρ η πιουσα τον επ’ αυτης ερχομενον πολλακις υετον και τικτουσα βοτανην ευθετον εκεινοις δι’ οις και γεωργειται, μεταλαμβανει ευλογιας απο του ΘΥ· εκφερουσα δε ακανθας και τριβολους, αδοκιμος και καταρας εγγυς, ης το τελος εις καυσιν.

1 - 10

Ουτος γαρ Μελχισεδεκ, βασιλευς Σαλημ, ιερευς του ΘΥ του υψιστου, ο συναντησας Αβρααμ υποστρεφοντι απο της κοπης των βασιλεων και ευλογησας αυτον, ω και δεκατην απο παντος αυτω εμερισεν Αβρααμ, πρωτον μεν ερμηνευομενος βασιλευς δικαιοσυνης επειτα βασιλευς Σαλημ, ος εστιν βασιλευς ειρηνης, απατωρ αμητωρ αγενεαλογητος, μητε αρχην ημερων μητε ζωης τελος εχων, αφομοιωμενος δε τω ΥΩ του ΘΥ, μενει ιερευς εις το διηνεκες. Θεωρειτε δε πηλικος ουτος, ω δεκατην Αβρααμ εδωκεν εκ των ακροθινιων ο πατριαρχης. και οι μεν εκ των υιων Λευι την ιερατειαν λαμβανοντες εντολην εχουσιν αποδεκατοιν τον λαον κατα τον νομον, τουτ’ εστιν τους αδελφους αυτων, καιπερ εξεληλυθοτας εκ της οσφυος Αβρααμ· ο δε μη γενεαλογουμενος εξ αυτων δεδεκατωκεν Αβρααμ και τον εχοντα τας επαγγελιας ευλογηκεν. χωρις δε πασης αντιλογιας το ελαττον υπο του κρειττονος ευλογειται. και ωδε μεν δεκαδας αποθνησκοντες ανθρωποι λαμβανουσιν, εκει δε μαρτυρουμενος οτι ζη. και ως επος ειπειν, δι’ Αβρααμ και Λευι ο δεκαδας λαμβανων δεδεκατωται· ετι γαρ εν τη οσφυι του πατρος ην οτε συνηντησεν αυτω Μελχισεδεκ.

17

συ ιερευς εις τον αιωνα κατα την ταξιν Μελχισεδεκ.

18 - 20

αθετησις γαρ γινεται προαγουσης εντολης δια το αυτης ασθενες και ανωφελες, ου γαρ ετελειωσεν ο νομος, επεισαγωγη δε κρειττονος ελπιδος δι’ ης εγγιζομεν τω ΘΩ. Και καθ’ οσον ου χωρις ορκωμοσιας· εισιν ιερεις οι μεν γαρ χωρις ορκωμοσιας γεγονοτες, ο μετα ορκωμοσιας δια του λεγοντος προς αυτον·

21

ωμοσεν ΚΣ και ου μεταμεληθησεται·
συ ει ιερευς εις τον αιωνα.

22 - 25

κατα τοσουτο κρειττονος διαθηκης γεγονεν εγγυος ΙΗΣ. Και οι μεν πλειονες εισιν γεγονοτες ιερεις δια το θανατω κωλυεσθαι παραμενειν· ο δε δια το μενειν αυτον εις τον αιωνα απαραβατον εχει την ιερωσυνην· οθεν και σωζειν εις το παντελες δυναται τους προσερχομενους δι’ αυτου τω ΘΩ, παντοτε ζων εις το εντυγχανειν υπερ αυτων.

1 - 3

τετελειωμενον. • Κεφαλαιον δε επι τοις λεγομενοις, τοιουτον εχομεν αρχιερεα, ος εκαθισεν εν δεξια του θρονου της μεγαλωσυνης εν τοις ουρανοις, των αγιων λειτουργος γαρ και της σκηνης της αληθινης, ην επηξεν ΚΣ, ουκ ανθρωπος. Πας γαρ αρχιερευς εις το προσφερειν δωρα τε και θυσιας καθισταται· οθεν αναγκαιον εχειν τι και τουτον ο προσενεγκη.

8 - 12

ιδου ημεραι ερχονται, λεγει ΚΣ,
και συντελεσω επι τον οικον Ισραηλ
και επι τον οικον Ιουδα διαθηκην καινην,
και ου κατα την διαθηκην, ην εποιησα τοις πατρασιν αυτων
εν ημερα επιλαβομενου μου της χειρος αυτων
εξαγαγειν αυτους εκ γης Αιγυπτου,
οτι αυτοι ουκ ενεμειναν τη διαθηκη μου,
καγω ημελησα αυτων, λεγει ΚΣ·
οτι αυτη η διαθηκη, ην διαθησομαι τω οικω Ισραηλ
μετα τας ημερας εκεινας, λεγει ΚΣ·
διδους νομους μου εις την διανοιαν αυτων
και επι καρδιας αυτων γραψω αυτους,
και εσομαι αυτοις εις ΘΝ,
και αυτοι εσονται μοι εις λαον·
και ου μη διδαξη ετερος τον πολιτην αυτου
και εκαστος τον αδελφον αυτου εγνω αυτον ΚΝ,
οτι παντες ειδησουσιν με
απο μικρου εως μεγαλου αυτων,
και των αμαρτιων αυτων ου μη μνησθω ετι.

13

εν τω λεγειν καινην πεπαλαιωκεν την πρωτην· το δε παλαιουμενον και γηρασκον εγγυς αφανισμου.

1 - 10

Ειχε μεν ουν η πρωτη δικαιωματα λατρειας το τε αγιον κοσμικον. σκηνη γαρ κατεσκευασθη η πρωτη εν η η τε λυχνια και η τραπεζα και η προθεσις των αρτων, ητις λεγεται Αγια Αγιων· μετα δε το δευτερον καταπετασμα σκηνη λεγομενη Αγια, χρυσουν εχουσα θυμιατηριον και την κιβωτον της διαθηκης περικεκαλυμμενην παντοθεν χρυσιω, εν η σταμνος χρυση εχουσα το μαννα και η ραβδος Ααρων η βλαστησασα και αι πλακες της διαθηκης, υπερανω δε αυτης Χερουβιν δοξης κατασκιαζοντα το ιλαστηριον· περι ων ουκ εστιν νυν λεγειν κατα μερος. Τουτων δε ουτως κατεσκευασμενων εις μεν την πρωτην σκηνην δια παντος εισιασιν οι ιερεις τας λατρειας επιτελουντες, εις δε την δευτεραν απαξ του ενιαυτου μονος ο αρχιερευς, ου χωρις αιματος ο προσφερει υπερ αυτου και των του λαου αγνοηματων, τουτο δηλουντος του ΠΝΣ του αγιου, μηπω πεφανερωσθαι την των αγιων οδον ετι της πρωτης σκηνης εχουσης στασιν, ητις παραβολη εις τον καιρον τον ενεστηκοτα, καθ’ ην δωρα τε και θυσιαι προσφερονται μη δυναμεναι κατα συνειδησιν τελειωσαι τον λατρευοντα, μονον επι βρωμασιν και πομασιν και διαφοροις βαπτισμοις, δικαιωματα σαρκος μεχρι καιρου διορθωσεως επικειμενα.

20

τουτο το αιμα της διαθηκης ης ενετειλατο προς υμας ο ΘΣ.

21 - 22

και την σκηνην τε και παντα τα σκευη της λειτουργιας τω αιματι ομοιως ερραντισεν. και σχεδον εν αιματι παντα καθαριζεται κατα τον νομον και χωρις αιματος εκχυσιας ου γινεται αφεσις.

1 - 5

τοις αυτον απεκδεχομενοις εις σωτηριαν. • Σκιαν γαρ εχων ο νομος των μελλοντων αγαθων και την εικονα των πραγματων, καθ ενιαυτον ταις αυταις θυσιαις ας προσφερουσιν εις το διηνεκες ουδεποτε δυναται τους προσερχομενους τελειωσαι· επει καν επαυσαντο προσφερομεναι δια το μηδεμιαν εχειν ετι συνειδησιν αμαρτιων τους λατρευοντας απαξ κεκαθαρισμενους; αλλ’ εν αυταις αναμνησις αμαρτιων καθ ενιαυτον· αδυνατον γαρ αιμα τραγων και ταυρων αφαιρειν αμαρτιας. Διο εισερχομενος εις τον κοσμον λεγει·

6 - 7

θυσιαν και προσφοραν ουκ ηθελησας,
σωμα δε κατηρτισω μοι·
ολοκαυτωμα και περι αμαρτιας ουκ ευδοκησας.
τοτε ειπον· ιδου ηκω,
εν κεφαλιδι βιβλιου γεγραπται γαρ περι εμου,
του ποιησαι ο ΘΣ το θελημα σου.

8 - 15

ανωτερον λεγων οτι θυσιας και προσφορας και ολοκαυτωματα και περι αμαρτιας ουκ ηθελησας ουδε ευδοκησας, αιτινες κατα νομον προσφερονται, τοτε ειρηκεν· ιδου ηκω του ποιησαι το θελημα σου. αναιρει το πρωτον ινα το δευτερον στηση, εν ω θεληματι ηγιασμενοι εσμεν δια της προσφορας του σωματος ΙΗΥ ΧΡΥ εφαπαξ. Και πας μεν ιερευς εστηκεν καθ’ ημεραν λειτουργων και τας αυτας πολλακις προσφερων θυσιας, αιτινες ουδεποτε δυνανται περιελειν αμαρτιας, ουτος δε μιαν υπερ αμαρτιων προσενεγκας θυσιαν εις το διηνεκες εκαθισεν εν δεξια του ΘΥ, το λοιπον εκδεχομενος εως τεθωσιν οι εχθροι αυτου υποποδιον των ποδων αυτου. μια γαρ προσφορα τετελειωκεν εις το διηνεκες τους αγιαζομενους. Μαρτυρει δε ημιν και το ΠΝΑ το αγιον· μετα γαρ το ειρηκεναι·

16

αυτη η διαθηκη ην διαθησομαι προς αυτους
μετα τας ημερας εκεινας, λεγει ΚΣ·
διδους νομους μου επι καρδιας αυτων
και επι την διανοιαν αυτων επιγραψω αυτους,

των αμαρτιβν αυτων και των ανομιων αυτων ου μη μνησθησομαι ετι.

18

οπου δε αφεσις τουτων, ουκετι προσφορα περι αμαρτιας.

19 - 29

Εχοντες ουν, αδελφοι, παρρησιαν εις την εισοδον των αγιων εν τω αιματι ΙΗΥ, ην ενεκαινισεν ημιν οδον προσφατον και ζωσαν δια του καταπετασματος, τουτ’ εστιν της σαρκος αυτου, και ιερεα μεγαν επι τον οικον του ΘΥ, προσερχωμεθα μετα αληθινης καρδιας εν πληροφορια πιστεως ρεραντισμενοι τας καρδιας απο συνειδησεως πονηρας και λελουμενοι το σωμα υδατι καθαρω· κατεχωμεν την ομολογιαν της ελπιδος ακλινη, πιστος γαρ ο επαγγειλαμενος, και κατανοωμεν αλληλους εκ παροξυσμου αγαπης και καλων εργων, μη καταλειποντες την συναγωγην εαυτων, καθως εθος τισιν, αλλα παρακαλουντες, και τοσουτω μαλλον οσω βλεπετε εγγιζουσαν την ημεραν. Εκουσιως αμαρτοντων ημων μετα το λαβειν την επιγνωσιν της αληθειας, ουκετι περι αμαρτιας καταλειπεται θυσια, φοβερα δε τις εκδοχη κρισεως και πυρος ζηλος εσθιειν μελλοντος τους υπεναντιους. αθετησας τις νομον Μωυσεως χωρις οικτιρμων επι δυσιν η τρισιν μαρτυσιν αποθνησκει· ποσω δοκειτε χειρονος καταξιωθησεται τιμωριας ο τον ΥΙΝ του ΘΥ καταπατησας και το αιμα της διαθηκης κοινον ηγησαμενος, εν ω ηγιασθη, και το ΠΝΑ της χαριτος ενυβρισας; οιδαμεν γαρ τον ειποντα·

εμοι εκδικησις, εγω ανταποδωσω.

κρινει ΚΣ τον λαον αυτου.

31

φοβερον το εμπεσειν εις χειρας ΘΥ ζωντος.

32 - 37

Αναμιμνησκεσθαι δε τας προτερον ημερας, εν αις φωτισθεντες πολλην αθλησιν υπεμεινατε παθηματων, τουτο μεν ονειδισμοις τε και θλιψεσιν θεατριζομενοι, τουτο δε κοινωνοι των ουτως αναστρεφομενων γενηθεντες. και γαρ τοις δεσμοις συνεπαθησατε και την αρπαγην των υπαρχοντων υμων μετα χαρας προσεδεξασθε γινωσκοντες εχειν εαυτους κρειττονα υπαρξιν και μενουσαν. Μη αποβαλητε ουν την παρρησιαν υμων, ητις εχει μεγαλην μισθαποδοσιαν. υπομονης γαρ εχετε χρειαν ινα το θελημα του ΘΥ ποιησαντες κομισησθε την επαγγελιαν. ετι γαρ

38

μικρον οσον οσον,
ο ερχομενος ηξει και ου χρονισει·
ο δε δικαιος μου εκ πιστεως ζησεται,
και εαν υποστειληται, ουκ ευδοκει η ψυχη μου εν αυτω.

39

ημεις δε ουκ εσμεν υποστολης εις απωλειαν αλλα πιστεως εις περιποιησιν ψυχης.

1 - 7

Εστιν δε πιστις ελπιζομενων υποστασις, πραγματων ελλεγχος ου βλεπομενων. εν ταυτη γαρ εμαρτυρηθησαν οι πρεσβυτεροι. Πιστει νοουμεν κατηρτισθαι τους αιωνας ρηματι ΘΥ, εις το μη εκ φαινομενων το βλεπομενον γεγονεναι. Πιστει πλειονα θυσιαν Αβελ παρα Καιν προσηνενκεν, δι’ ης εμαρτυρηθη ειναι δικαιος, μαρτυρουντος επι τοις δωροις αυτου του ΘΥ, και δι’ αυτης αποθανων ετι λαλει. Πιστει Ενωχ μετετεθη του μη ιδειν θανατον, και ουχ ηυρισκετο διοτι μετεθηκεν αυτον ο ΘΣ. προ γαρ της μεταθεσεως μεμαρτυρηται ευηρεστηκεναι τω ΘΩ· χωρις δε πιστεως αδυνατον ευαρεστησαι· πιστευσαι γαρ δει τον προσερχομενον τω ΘΩ οτι εστιν και τοις εκζητουσιν αυτον μισθαποδοτης γινεται. Πιστει χρηματισθεις Νωε περι των μηδεπω βλεπομενων, ευλαβηθεις κατεσκευασεν κιβωτον εις σωτηριαν του οικου αυτου δι’ ης κατεκρινεν τον κοσμον, και της κατα πιστιν δικαιοσυνης εγενετο κληρονομος.

8 - 12

Πιστει ο καλουμενος Αβρααμ υπηκουσεν εξελθειν εις τοπον ον ημελλεν λαμβανειν εις κληρονομιαν, και εξηλθεν μη επισταμενος που ερχεται. Πιστει παρωκησεν εις γην της επαγγελιας ως αλλοτριαν εν σκηναις κατοικησας μετα Ισαακ και Ιακωβ των συγκληρονομων της επαγγελιας της αυτης· εξεδεχετο γαρ την τους θεμελιους εχουσαν πολιν ης τεχνιτης και δημιουργος ο ΘΣ. Πιστει και αυτη Σαρρα στειρα δυναμιν εις καταβολην σπερματος ελαβεν και παρα καιρον ηλικιας, επει πιστον ηγησατο τον επαγγειλαμενον. διο και αφ’ ενος εγενηθησαν, και ταυτα νενεκρωμενου, καθως τα αστρα του ουρανου τω πληθει και ως η αμμος η παρα το χειλος της θαλασσης η αναριθμητος.

13 - 16

Κατα πιστιν απεθανον ουτοι παντες, μη λαβοντες τας επαγγελιας αλλα πορρωθεν αυτας ιδοντες και ασπασαμενοι και ομολογησαντες οτι ξενοι και παρεπιδημοι εισιν επι της γης. οι γαρ τα τοιαυτα λεγοντες εμφανιζουσιν οτι πατριδα επιζητουσιν. και ει μεν εκεινης μνημονευουσιν αφ’ ης εξεβησαν, ειχαν καιρον ανακαμψαι· νυν δε κρειττονος ορεγονται, τουτ’ εστιν επουρανιου. διο ουκ επαισχυνεται αυτους ο ΘΣ επικαλεισθαι αυτων· ητοιμασεν γαρ αυτοις πολιν.

1 - 4

Τοιγαρ και ημεις τοσουτον εχοντες περικειμενον ημιν νεφος μαρτυρων, ογκον αποθεμενοι παντα και την ευπεριστατον αμαρτιαν, δι’ υπομονης τρεχωμεν τον προκειμενον ημιν αγωνα αφορωντες εις τον της πιστεως αρχηγον και τελειωτην ΙΗΝ, ος αντι της προκειμενης αυτω χαρας υπεμεινεν τον ΣΤΡΝ αισχυνης καταφρονησας εν δεξια τε του θρονου του ΘΥ εκαθισεν. αναλογισασθαι γαρ τοιαυτην υπομεμενηκοτα υπο των αμαρτωλων εις αυτους αντιλογιαν, ινα μη καμητε ταις ψυχαις εκλελυμενοι. Ουπω μεχρι αιματος αντικατεστητε προς την αμαρτιαν αγωνιζομενοι. και εκλελησθε της παρακλησεως, ητις υμιν ως υιοις διαλεγεται·

5 - 6

υιε μου, μη ολιγωρει παιδειας ΚΥ
μηδε εγλυου υπ’ αυτου ελλεγχομενος·
ον γαρ αγαπα ΚΣ παιδευει,
μαστιγοι δε παντα υιον ον παραδεχεται.

7 - 13

εις παιδειαν υπομενετε, ως υιοις υμιν προσφερεται ο ΘΣ. τις γαρ υιος ον ου παιδευει πατηρ; ει δε χωρις εστε παιδειας ης μετοχοι γεγονασιν παντες, αρα νοθοι και ουχ υιοι εστε. ειτα τους μεν της σαρκος ημων πατερας ειχομεν παιδευτας και ενετρεπομεθα· ου πολυ δε μαλλον υποταγησομεθα τω πατρι των πνευματων και ζησομεν; οι μεν γαρ προς ολιγας ημερας κατα το δοκουν αυτοις επαιδευον, ο δε επι το συμφερον εις το μεταλαβειν της αγιοτητος αυτου. πασα δε παιδεια προς μεν το παρον ου δοκει χαρας ειναι αλλα λυπης, υστερον δε καρπον ειρηνικον τοις δι’ αυτης γεγυμνασμενοις αποδιδωσιν δικαιοσυνης. Διο τας παρειμενας χειρας και τα παραλελυμενα γονατα ανορθωσατε, και τροχιας ορθας ποιειτε τοις ποσιν υμων, ινα μη το χωλον εκτραπη, ιαθη δε μαλλον.

26

ετι απαξ εγω σεισω ου μονον την γην αλλα και τον ουρανον.

27 - 29

το δε ετι απαξ δηλοι των σαλευομενων μεταθεσιν ως πεποιημενων, ινα μεινη τα μη σαλευομενα. Διο βασιλειαν ασαλευτον παραλαμβανοντες εχωμεν χαριν, δι’ ης λατρευσωμεν ευαρεστως τω ΘΩ μετα ευλαβειας και δεους· και γαρ ο ΘΣ ημων πυρ καταναλισκον.

1 - 5

Η φιλαδελφια μενετω. της φιλοξενιας μη επιλανθανεσθε, δια ταυτης γαρ ελαθον τινες ξενισαντες αγγελους. μιμνησκεσθε των δεσμιων ως συνδεδεμενοι, των κακουχουμενων ως και αυτοι οντες εν σωματι. Τιμιος ο γαμος εν πασιν και η κοιτη αμιαντος, πορνους γαρ και μοιχους κρινει ο ΘΣ. Αφιλαργυρος ο τροπος, αρκουμενοι τοις παρουσιν. αυτος γαρ ειρηκεν· ου μη σε ανω ουδε μη σε εγκαταλιπω, ωστε θαρρουντας λεγειν·

6

ΚΣ εμοι βοηθος, και ου φοβηθησομαι,
τι ποιησει μοι ανθρωπος;

7 - 19

Μνημονευετε των ηγουμενων, οιτινες ελαλησαν υμιν τον λογον του ΘΥ, ως αναθεωρουντες την εκβασιν της αναστροφης μιμεισθε την πιστιν. ΙΗΣ ΧΡΣ εχθες και σημερον αυτος και εις τους αιωνας. Διδαχαις ποικιλαις και ξεναις μη παραφερεσθε· καλον γαρ χαριτι βεβαιουσθαι την καρδιαν, ου βρωμασιν εν οις ουκ ωφεληθησαν οι περιπατουντες. εχομεν θυσιαστηριον εξ ου φαγειν ουκ εχουσιν εξουσιαν οι τη σκηνη λατρευοντες. ων εισφερεται ζωων το αιμα περι αμαρτιας εις τα αγια δια του αρχιερεως, τουτων τα σωματα κατακαιεται εξω της παρεμβολης. Διο και ΙΗΣ, ινα αγιαση δια του ιδιου αιματος τον λαον, εξω της παρεμβολης επαθεν. τοινυν εξερχωμεθα προς αυτον εξω της παρεμβολης τον ονειδισμον αυτου φεροντες· ου γαρ εχομεν ωδε μενουσαν πολιν αλλα την μελλουσαν επιζητουμεν. Δι’ αυτου αναφερωμεν θυσιας αινεσεως δια παντος τω ΘΩ, τουτ’ εστιν καρπον χειλεων ομολογουντων τω ονοματι αυτου. της τε ευποιιας και της κοινωνιας μη επιλανθανεσθε· τοιαυταις γαρ θυσιαις ευαρεστειται ο ΘΣ. Πειθεσθε τοις ηγουμενοις υμων και υπεικετε, αυτοι γαρ αγρυπνουσιν υπερ των ψυχων υμων ως λογον αποδωσοντας, ινα μετα χαρας τουτο ποιωσιν και μη στεναζοντες· αλυσιτελες γαρ υμιν τουτο. Προσευχεσθε περι ημων· πειθομεθα γαρ οτι καλην συνειδησιν εχομεν, εν πασιν καλως θελοντες αναστρεφεσθαι. περισσοτερως δε παρακαλω τουτο ποιησαι, ινα ταχιον αποκατασταθω υμιν.